غلامی بیمرغ, دکتر یونس, نقابی, مسعود, عبدالله زاده, مهدی, قنبری, محمد. (1396). ارزیابی جای پای اکولوژیک سیستم‌های حمل‌و‌نقل شهری در کلان‌شهرها مورد شناسی: شهر مشهد. فصلنامه جغرافیا و آمایش شهری- منطقه ای, 7(24), 111-124. doi: 10.22111/gaij.2017.3384
دکتر یونس غلامی بیمرغ; مسعود نقابی; مهدی عبدالله زاده; محمد قنبری. "ارزیابی جای پای اکولوژیک سیستم‌های حمل‌و‌نقل شهری در کلان‌شهرها مورد شناسی: شهر مشهد". فصلنامه جغرافیا و آمایش شهری- منطقه ای, 7, 24, 1396, 111-124. doi: 10.22111/gaij.2017.3384
غلامی بیمرغ, دکتر یونس, نقابی, مسعود, عبدالله زاده, مهدی, قنبری, محمد. (1396). 'ارزیابی جای پای اکولوژیک سیستم‌های حمل‌و‌نقل شهری در کلان‌شهرها مورد شناسی: شهر مشهد', فصلنامه جغرافیا و آمایش شهری- منطقه ای, 7(24), pp. 111-124. doi: 10.22111/gaij.2017.3384
غلامی بیمرغ, دکتر یونس, نقابی, مسعود, عبدالله زاده, مهدی, قنبری, محمد. ارزیابی جای پای اکولوژیک سیستم‌های حمل‌و‌نقل شهری در کلان‌شهرها مورد شناسی: شهر مشهد. فصلنامه جغرافیا و آمایش شهری- منطقه ای, 1396; 7(24): 111-124. doi: 10.22111/gaij.2017.3384
ارزیابی جای پای اکولوژیک سیستم‌های حمل‌و‌نقل شهری در کلان‌شهرها مورد شناسی: شهر مشهد
1استادیار گروه جغرافیا و اکوتوریسم دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین دانشگاه کاشان
2کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری و عضو هیئت مدیره شرکت عمران شهر جدید بینالود
3دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه فردوسی مشهد و عضور گروه مشاوران جوان شهرداری مشهد
4دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه فردوسی مشهد و شهریار گروه مشاوران جوان شهرداری مشهد
تاریخ دریافت: 02 مهر 1396،
تاریخ پذیرش: 02 مهر 1396
چکیده
حمل‌و‌نقل درون‌شهری یکی از عناصر اصلی و مهم سیستم شهری است که از یک طرف، زمینة تحرّک و پویایی شهر را فراهم کرده و دسترسی مردم و شهروندان را به نقاط و کاربری‌های مختلف شهری ممکن می‌سازد؛ از طرف دیگر، گسترش حمل‌و‌نقل شهری پیامدهایی از‌قبیلِ نرخ فزایندة تصادفات رانندگی، مصرف بی‌رویة انرژی‌های فسیلی، تولید آلاینده‌های مخرّب سلامت انسان و محیط زیست و هزینه‌های کلان ناشی از این موارد را به‌دنبال دارد. پژوهش حاضر در تلاش است تا با استفاده از روش جای پای اکولوژیک، نحوة استفاده و بهره‌برداری سیستم‌های حمل‌و‌نقل شهری مشهد از سوخت‌های فسیلی و پیامدهای زیست‌محیطی آن را بسنجد؛ بنابراین پژوهش حاضر، از‌نظرِ ماهیت و روش دارای رویکرد تحلیلی و کاربردی است که ابتدا با استفاده از مطالعات میدانی، اسنادی و کتابخانه‌ای به بررسی و استخراج اطلاعات موردِنیاز پرداخته و سپس میزان مصرف و مقدار زمین موردِنیاز این میزان مصرف را با استفاده از شاخص جای پای اکولوژیک محاسبه کرده و پیشنهادهایی برای کاهش مصرف سوخت و بهبود کیفیت محیط زیست شهر مشهد ارائه کرده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که در شهر مشهد، سیستم اتوبوس‌رانی بیشترین سازگاری را با محیط زیست دارد و تنها سیستم حمل‌و‌نقل درون‌شهری مشهد است که سرانة جای پای اکولوژیک آن کمتر از سرانة جهانی آن است. همچنین نتایج محاسبات نشان می‌دهد که هر‌یک از سیستم‌های حمل‌و‌نقل؛ یعنی مینی‌بوس، تاکسی و مسافرکش‌ها، سواری‌های شخصی و موتورسیکلت‌ها، به‌ترتیب 2، 6، 12 و 5/5 برابر بیشتر از سیستم اتوبوس‌رانی از منابع زیست‌محیطی استفاده می‌کنند و به محیط زیست شهر مشهد خسارت می‌زنند.
Evaluation of ecological footprint of urban transport systems; a novel approach for evaluation of environmental impacts of transport systems (Case Study: City of Mashhad)
نویسندگان [English]
Dr.Yunes Gholami1؛ Masood Neghabi2؛ Mahdi Abdollahzadeh3؛ Mohammad Ghanbari4
ابتدای صفحه