1کارشناس ارشدآمایش سرزمین،گروه جغرافیا،واحد نجف‌آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد، ایران
2استادیار برنامه ریزی شهری، گروه جغرافیا،واحد نجف‌آباد،دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد،ایران
3ااستادیار اقلیم شناسی، گروه جغرافیا،واحد نجف‌آباد،دانشگاه آزاداسلامی،نجف‌آباد، ایران
تاریخ دریافت: 03 مهر 1396،
تاریخ پذیرش: 03 مهر 1396
چکیده
پژوهش حاضر با هدف ارزیابی میزان توسعه‌یافتگی و توزیع فضایی شهرک‌های صنعتی مجموعه‌شهری اصفهان انجام شده است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است. برابر تقسیمات کالبدی مسکن و شهرسازی، مجموعه‌شهری اصفهان شامل بخش‌هایی از 7 شهرستان اصفهان، نجف‌آباد، مبارکه، لنجان، فلاورجان، خمینمی‌شهر و برخوار و میمه، با مساحتی بالغ‌بر 8347 کیلومتر مربع می‌باشد. به‌منظور بررسی میزان توسعه‌یافتگی و نحوة توزیع فضایی شهرک‌های صنعتی در مجموعه‌شهری اصفهان از مدل تاپسیس استفاده شد. در این روش، برای تشکیل ماتریس تصمیم‌گیری از 15 شهرک صنعتی موجود در مجموعه‌شهری به‌عنوان گزینه‌های تصمیم و از 8 شاخص تأثیر‌گذار به‌عنوان معیارهای تصمیم‌گیری استفاده شد، سپس ضمن وزن‌دهی به شاخص‌ها با استفاده از مدل آنتروپی با مدل تاپسیس، رتبه‌بندی نهایی انجام شد. نتایج نشان می‌دهد از 15 شهرک صنعتی موجود، تنها شهرک صنعتی محمود‌آباد اصفهان با امتیاز 0.948 دارای بیشترین امتیاز (توسعه‌یافته)، دو شهرک صنعتی مبارکه و اشترجان دارای وضعیت نیمه‌توسعه‌یافته و 12 شهرک دیگر مجموعه‌شهری دارای وضعیت کمتر‌توسعه‌یافته بوده‌‌اند. توزیع فضایی شهرک‌های صنعتی مجموعه‌شهری در سطح شهرستان‌‌ها با ضریب 145 درصد، نابرابر ارزیابی شد.
ابتدای صفحه