آریان، آسیه. (1395). تحلیلی بر شاخصهای اجتماعی شهر دوستدار کودک (نمونۀ موردی محله آزادشهری مشهد)، پایاننامۀ کارشناسی ارشد برنامهریزی شهری، مؤسسۀ آموزش عالی خاوران مشهد.
ابوالقاسمی، مهلقا. (1396). تحلیل فضایی- کالبدی شهر دوستدار کودک (مطالعۀ موردی: محلۀ بهار منطقۀ هفت تهران). پایاننامۀ کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشکدۀ علوم جغرافیا، دانشگاه خوارزمی تهران.
امانپور، سعید؛ مرادی مفرد، سمیرا؛ حسینزاده، اکبر (1398). نقش آرام‌سازی ترافیک در برنامهریزی شهرهای دوستدار کودک و انسان‌محور (موردمطالعه: زنجان). فصلنامۀ مطالعات برنامهریزی سکونتگاههای انسانی، صاحب امتیاز دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت، دورۀ 14، شمارۀ 1، صص 146-129.
ایمانی، بهرام؛ یارمحمدی، کلثوم؛ یارمحمدی، کبری. (1395). بررسی شهر دوستدار کودک از دیدگاه کودکان (مطالعۀ موردی: ناحیۀ 1 شهر اردبیل)، فصلنامۀ جغرافیا و مطالعات محیطی، صاحب امتیاز دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجفآباد، دورۀ 6، شمارۀ 21، صص 22-7.
پروانه، محمد. (1396). بازطراحی فضاهای عمومی محلۀ یوسفآباد (تهران) با رویکرد ایجاد محلۀ دوستدار کودک، پایاننامۀ کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشکدۀ معماری و شهرسازی گروه معماری، دانشگاه هنر اسلامی تبریز.
تیموری، ایرج؛ اصغری زمانی، اکبر؛ روستایی، شهریور؛ کوششوطن، محمدعلی. (1398). تحقق توسعۀ پایدار در قالب مفهوم شهر دوستدار کودک، دو فصلنامۀ جامعه‌شناسی اقتصادی و توسعه، صاحب امتیاز معاونت پژوهشی دانشگاه تبریز، دورۀ 8، شمارۀ 1، صص 102-79.
حبیبی، محسن؛ عزتیان، شهره؛ محققنسب، عنایتاله. (1396). آموزههای مشارکت کودکان در فرایند طراحی فضای شهری دوستدار کودک، فصلنامۀ مطالعات شهری، صاحب امتیاز دانشگاه کردستان، شمارۀ 29، صص 120-111.
زالی، نادر. (1388). آیندهنگاری توسعۀ منطقهای با رویکرد برنامهریزی سناریو مبنا، نمونۀ موردی: استان آذربایجان شرقی، رسالۀ دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشکدۀ علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه تبریز.
https://www.virascience.com/thesis/503222/
صفویمقدم، مریم؛ نوغانی دختبهمنی، محسن؛ مطلومخراسانی، محمد. (1393). بررسی شهر دوستدار کودک و احساس شادی کودکان در شهر مشهد، مجلۀ علوم اجتماعی دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، صاحب امتیاز دانشگاه فردوسی مشهد، دورۀ 12، شمارۀ 1، صص 165-143.
ضرغامی، اسماعیل؛ باقری، حسین. (1397). شناسایی مؤلفه‌های مکان دوستدار کودک در محلات مسکونی، هویت شهری، دورۀ 13، شمارۀ 37 صص 116-105.
قربانی، سحر؛ جلالی، امیر. (1397). بررسی شاخصهای ایمنی و امنیت در شهر دوستدار کودک نمونۀ موردی (محلۀ زیتون کارمند شهر اهواز)، اولین کنفرانس سالانۀ پژوهشهای معماری، شهرسازی و مدیریت شهری، صاحب امتیاز دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، دورۀ 1، صص 14-1.
کربلایی حسینی غیاثوند، ابوالفضل. (1397). بررسی ویژگیهای منظر شهری از دیدگاه کودکان با توجه به رویکرد شهر دوستدار کودک، فصلنامۀ تازههای علومشناختی، صاحب امتیاز مؤسسه آموزش عالی علوم شناختی، دورۀ 20، شمارۀ 2، صص 68-53.
کیانی، اکبر؛ اسماعیلزاده کواکی، علی. (1391). تحلیل و برنامهریزی شهر دوستدار کودک (cfc) از دیدگاه کودکان (مطالعۀ موردی: قوچان)، فصلنامۀ باغ نظر، صاحب امتیاز پژوهشکدۀ هنر، معماری و شهرسازی نظر، شمارۀ 20، صص 62-51.
مرادپور، ملیحه؛ حسینی، هادی؛ زنگنه، مهدی. (1395). تحققپذیری شهر دوستدار کودک در شهرهای جدید، اولین همایش بین المللی ایدههای نوین در معماری و شهرسازی جغرافیا و محیط زیست پایدار.
موسوی، میرنجف؛ قادری، رضا؛ تقیلو، علیاکبر؛ سادات کهکی، فاطمه. (1396). تدوین سناریوهای تحققپذیری آمایش سرزمین(مطالعۀ موردی: استان خراسان رضوی)، آمایش سرزمین، صاحب امتیاز پردیس فارابی دانشگاه تهران، دورۀ 10، شمارۀ 1، صص 91-65.
نوری، فاطمه. (1396). مطالعۀ مقایسهای ویژگیهای شهر دوستدار کودک از دیدگاه کودکان شمال (مرکز و حاشیه همدان). پایاننامۀ کارشناسی ارشد علوم اجتماعی، دانشکدۀ علوم اقتصادی و اجتماعی، دانشگاه ابوعلی سینا همدان.
Arab Urban Development Institute. (2013). Building Child Friendly Cities in the Mena RegionResources for Implementers, Vol. 59, No. 4 : 489-405.
Biddulph, M. (2012). Home Zones: A planning anddesign handbook, London: Policy Pres: 1-80
Ekawati, A. (2015). Children-friendly streets as urban playgrounds, Procedia -Social and Behavioral Sciences, Vol. 179: 94-108.
Ghanbari-Azarneir, Sh., Anbari, S., Hosseini, B., Yazdanfar, A. (2015). Identification of child-friendly environments in poor neighborhoods,Procedia - Social and Behavioral Sciences, Vol. 201: 19-29.
Gökmen, H., Taşçi, B.G. (2016). Children’s views about child friendly city(Case Study: Izmir), Megaron, Vol. 11, No. 4: 469-482.
Li, M., Li, J (2017), Analysis of Methods of Allocating Grass Space for the Design of Child-friendly Cities: A Case Study of Changsha, Procedia Engineering, Vol. 198: 790-801.
Nam, H., In Nam, S. (2018). Child-friendly city policies in the Republic of Korea, Children and Youth Services Review,
Vol. 94: 545-556
Nykiforuk, C., Hewes, J., Paula Belon, A., Paradis, D., Gokiert, R., Bisanz, G., Nieuwendyk,B. (2018). Evaluating child-friendly spaces: insights from a participatory mixed methods study of a municipality’s free-play preschool and space, Cities & Health, Vol.3, No, 1-2:169-183.
Permanasari, E., Mochtar, S., Purisari, R. (2019). Political Representation In Urban Public Space In Jakarta Child-Friendly Public Space (Ruang Publik Terpadu Ramah Anak – RPTRA). International Journal of Built Environment and Sustainability. IJBES, Vol. 6, No. 2: 39-49.
Riggio, E. (2002). Child friendly cities: good governance in the best interests of the child, Environment & Urbanization, Vol. 14, No. 2: 45-58.
Sawsan, S.M. (2017). Integrating youth in city planning: developing a participatory tool toward a child-friendly vision of eastern wastani-saida, Alexandria Engineering Journal, Vol.57, No.2: 897-909.
UNICEF. (2017). Child friendly cities andcommunities initiative, toolkit for national committees.
UNICEF. (2004). Building Child Friendly Cities a Framework for Action, 1-24.
Woolcock, G. and Steele, W. (2008). Towards the development of an indicatorsframework for a child friendly community: literature review, Urban Research Program for the NSW Commission for Children and Young People, GriffithUniversity, March, 1-48.
http://bytdevelopment.com/childfriendlycities/wp-content/uploads/2017/11/Child-friendly-Community-Indicators-a-Literature-Review_ 2008 .pdf
)