احمدیثانی، ناصر (1390). بررسی امکان فعالیتهای اکوتوریسمی از نظر اکولوژیک در جنگلهای زاگرس شمالی با کاربرد تصمیمگیریهای چندمعیاره، سیستم اطلاعات جغرافیایی و سنجش از دور. مجلۀ آمایش سرزمین. سال سوم. شمارۀ چهارم. صص 64-45.
ادارۀ کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان هرمزگان (1389). سیمای پوشش گیاهی روستایی استان هرمزگان.
ادارۀ کل هواشناسی استان هرمزگان (1390). دادههای هواشناسی ایستگاههای هواشناسی استان هرمزگان.
اردکانی، طاهره (1386). تهیه و تدوین گردشگری پایدار در خلیج چابهار براساس معیارهای زیستمحیطی. پایاننامۀ کارشناسی ارشد محیط زیست. دانشکدۀ منابع طبیعی دانشگاه تهران.
اﺻﻐﺮﭘﻮر، ﻣﺤﻤﺪﺟﻮاد (1388). تصمیمگیریهای چندمعیاره. تهران: انتشارات دانشگاه تهران. چاپ هفتم.
پرهیزکار، اکبر؛ عطا غفاری گیلانده (۱۳۸۵). سامانۀ اطلاعات جغرافیاییو تحلیل تصمیم چندمعیاری.تهران: انتشارات سمت.
ﺟﻮزی، ﺳﻴﺪﻋﻠﻲ؛ ﻣﺮادیﻣﺠﺪ، ﻧﺴﺮﻳﻦ (1388). ارزیابی توان اکولوژیکی منطقۀ بولحسن دزفول بهمنظور استقرار کاربری گردشگری به روش تصمیمگیری چندمعیاره. مجله محیط زیست و توسعه. انجمن ارزیابی محیط زیست ایران. سال 2. شمارۀ 3. صص 14-7.
دانهکار، افشین (1385). تدوین ضوابط طراحی و توسعۀ فعالیتهای گردشگری طبیعی. مطالعات سند ملی گردشگری. تهران: سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری.
دهقانی، محسن (1386). مطالعۀ برنامۀ پایش و تکمیل ایستگاههای نمونهبرداری رودخانههای مهم استان. اداره کل محیط زیست استان هرمزگان.
دیبایی، پرویز (1371). شناخت جهانگردی. تهران: انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی.
رضوانی، علیاصغر (1390). جغرافیا و صنعت توریسم. تهران: انتشارات دانشگاه پیام نور.
رضوانی، محمدرضا (1388). توسعۀ گردشگری روستایی با رویکردگردشگریپایدار. تهران: انتشاراتدانشگاهتهران.چاپاول.
رنجبر، محسن (1388). مقدمهای بر برنامهریزی و مدیریت اکوتوریسم. تهران: نشر آییژ. چاپ اول.
سالنامۀ آماری استان هرمزگان (1390). استانداری استان هرمزگان، معاونت برنامه ریزی واشتغال، دفتر آمار وGIS ،صص 786 - 541.
سپهوند، لیلا (1391). ارزیابی پتانسیلهای اکوتوریسم روستایی با استفاده از GIS (مطالعۀ موردی: روستای ایستگاه بیشه). اولین همایش حفاظت و برنامهریزی محیط زیست. همدان. دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان. 124-115.
شریفی، صلاح (1391). توانهای محیطی شهرستان مریوان. سنندج: آراس، چاپ اول.
شوماخر، ارنست. اف (1389). کوچک زیباست، اقتصاد با ابعاد انسانی،ترجمه:علی رامین، تهران: انتشاراتسروش،چاپ چهارم.
فرهنگ جغرافیای آبادیهای استان هرمزگان (1389). تهران: انتشارات سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح. چاپ دوم. شهرستان بندرعباس.
قادری، اسماعیل (1383). نقش گردشگری روستایی در توسعۀ روستایی. رسالۀ دکتری جغرافیا و برنامهریزی روستایی دانشگاه تربیتمدرس تهران.
قدسیپور، حسن (1391). فرایند تحلیل سلسلهمراتبی(AHP) . تهران: انتشارات دانشگاه صنعتی امیرکبیر.
قدیریان، طاهر (1389). حفاظت از گونههای جانوری نادر، حمایت شده و در معرض خطر تهدید شهرستان بندرعباس. بندرعباس: اداره کل محیط زیست استان هرمزگان.
مخدوم، مجید (1393). شالودۀ آمایش سرزمین. تهران: مؤسسۀ انتشارات دانشگاه تهران. چاپ پانزدهم.
مرادزاده، فردین؛ باباییکفاکی، ساسان؛ متاجی، اسداله (1390). ارزیابی توان اکولوژیک توسعۀ جنگل با استفاده از سامانۀ اطلاعات جغرافیایی GIS (مطالعۀ موردی: منطقۀ دادآباد در استان لرستان). مجلۀ تحقیقات منابع طبیعی تجدید شونده. دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران. سال دوم. شمارۀ چهارم. صص 23-11.
مهدوی، فرهاد (1390). تعیین پتانسیل و توان اکولوژیک شهرستان رودان بهمنظور کاربری اکوتوریسم. پایاننامۀ کارشناسی ارشد مدیریت برنامهریزی محیط زیست. دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندر عباس.
نیکمردان، علی (1386). معرفی نرمافزار Expert Choice. تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی واحد صنعتی امیرکبیر.
Briedenhann, J. & Wickens, E., (2004). Tourism routes as a tool for the Economicdevelopment of rural areas-vibrant hope or imposible dream?. Tourism Management 25: 71–79.
Changa, K.F., Chiangb C.M., Chouc, P.C., (2007) Adapting aspects of GB Tool200 searchingfor suitability in Taiwan, Building and Environment 42, 310-316.
Cimren, E. Catay, E. Budak E., (2007) Development of a machine tool selection system using AHP. The International Journal of Advanced Manufacturing Technology 35(3-4):363-76.
IUCN-WTO, (1992). Guidelines: Development of National Parks and protected Area for torism Iucn Gland،Switzerland.
Kang, S. Kim, J., & Nicholls, S. (2014). National Tourism Policy and Spatial Patterns of Domestic Tourism in South Korea,
Journal of travel research 53: 791-804.
Malczewski, J., (1999). GIS and Multicriteria Decision Analysis. New York; John Wiley & Sons.
Marwa Abdel-Fadeel, (2013). Opportunities and challenges of using GIS in sustainable tourism development: the case of Egypt, Conference: Conference of Egypt-Thailand Relations: Lessons in Business and Social & Cultural Development, , February 3, 2013, Volume: 6th.
Mende, A. and Astorga, A., (2003). Incorporating geology and geomorphology in Landmanagement decision developing countries, Geomorphology 87: 68- 89.
Monavari, S. M. and Feraidoni, A., (2008). Kakarza regional talent identification for evaluation of ecological tourism with the help of GIS, the fourth national conference of environmental strategies and improve them, pp: 27- 31.
Ndenecho N. E., (2009). Ecological Planning and Ecotourism Development in Kimbi Game Reserve, Cameroon, J Hum Ecol, 27(2): 105-113.
Phua, M. H., & Minowa, M., (2005). A GIS-based multi-criteria decision making approach to forest conservation planning at a landscape scale: a case study in the Kinabalu Area, Sabah, Malaysia, Landscape and urban planning 71: 207–222.
Qiao, L., (2008). A model for suitability evaluation of tourism development for the suburban mining wasteland and its empirical research. Ecological Economy, 4:338-34.
Ryngnga, P. K., (2008). Ecotourism prioritization: a geographic information system approach, South asian journal of tourism and heritage, Vol. 1, No. 1.
Saaty, T. L., (1980). The Analytical Hierarchy Process: Planning, Priority Setting, Resource Allocation New York: McGraw Hill, 287 pp.
Saaty, T.L., (2008) Decision making with the analytic hierarchy process, International journal of services sciences, Vol. 1, No. 1, 83.
Stamboulis, Y. & Skayannis, P. (2003)Innovation Strategies and technology for Experience-based tourism Pantoleon.Tourism management,.24. (35-43).
Yang, J., & Lee, H., (1997). An AHP decision model for facility location selection, Facilities, Volume 15, Number 9/10, 241–254 p.
Yinga, X., Guang-Minga, Z., Gui-Qiua, C., Lina, L., Ke-Linc, W., & Dao-You, H., (2007). Combining AHP with GIS in synthetic evaluation of eco-environment quality, Ecological modeling, 29: 97–109.